donderdag 14 juni 2012

Wat bepaalt ons gedrag?

Ik vind het leuk om te kijken naar de mensen. Er zijn zo veel verschillen. Neem nu bijvoorbeeld een feest. Sommige mensen zitten met hun voet te wiebelen op de maat van de muziek, anderen staan bijna (of echt) op hun stoel te dansen. En natuurlijk alles ertussen. Zo zag ik eens, midden tussen de zittende en bewegende mensen, een ouder koppel. Of ze eind 70 of in de 80 waren weet ik niet. Wat ik wel zag, was een uiterst leuke, soms uitdagende Merengue. Draaien (nee niet in supersnel tempo), lopen en spelen. Ik kon alleen maar raden naar de olijke man en vrouw die in deze al wat oudere lichamen huisden en waarvan een glimp zichtbaar was in hun ogen. Een genot om naar te kijken. En ook al zouden ze uit de maat zijn geweest: ik vond het geweldig. Ook toen ze weer op hun stoel zaten maakte het me blij te zien hoe zij genoten van de muziek. Ze trokken zich van niemand iets aan en deden precies wat zij zelf leuk vonden.

Soms zie je dat iemand wel graag zou willen meedoen, maar het uiteindelijk toch niet doet. Wat zou dat zijn? Te veel gedachten over wat mensen zullen denken? Of de angst om uit de maat te gaan of gekke bewegingen te maken? En hoe komt het dan dat een ander compleet uit zijn bol gaat? Of juist in stilte geniet? Het zou mooi zijn als we allemaal plezier konden maken op onze manier zonder ons te bekommeren om wat anderen van ons denken.

Natuurlijk is het niet alleen tijdens festiviteiten dat de verschillen tussen mensen duidelijk worden. Want wat bepaalt jouw gedrag op je werk? Wat maakt dat de één in een vergadering flink betrokken is in de discussies en de ander wel iets zou willen zeggen, maar toch zijn mond houdt? Waar heeft dat mee te maken? Of waarom zegt de één wel nee tegen een klus waar zij geen tijd voor heeft en zegt de ander tegen wil en dank ja om vervolgens in de stress te raken.

Het is niet zo simpel als je misschien denkt. Het heeft met veel factoren te maken. Bijvoorbeeld je herinneringen uit het verleden (kreeg je commentaar dat je je mond moest houden als je mee wilde praten), je overtuigingen, je stemming, je karakter, zelfs je houding is van invloed. En natuurlijk de omstandigheden: waar ben je en met wie. Want is het je wel eens opgevallen dat je van de ene persoon wel bepaalde eigenschappen kunt hebben, terwijl je bij diezelfde eigenschappen bij een ander geïrriteerd raakt?

Het kan dus zomaar zijn, dat je tijdens een gesprek met iemand geraakt wordt door iets wat iemand zegt en de 'schuld' bij de ander legt, terwijl het eigenlijk iets in jezelf is. Misschien iets dat terugvoert naar wat je hebt meegemaakt in het verleden. Of wat één van je ouders, leraren of bekenden ooit tegen je heeft gezegd. Je reactie wordt dus niet alleen beïnvloed door datgene wat nu gebeurt, maar ook door je verleden.

Als jij je bewust bent van alles wat meespeelt bij jouw reacties, dan is het mogelijk gedrag wat je eigenlijk niet van jezelf wilt te veranderen. Bijvoorbeeld door eerst de tijd te nemen je af te vragen waar dit gedrag vandaan komt. En of het werkelijk met de ander te maken heeft dat je nu boos of verdrietig wordt. Misschien kan je dit niet altijd alleen. Dan is het handig om met iemand te brainstormen.

Wanneer jouw reacties alleen gericht zijn op datgene wat in het nu gebeurt, zijn ze minder heftig. Het maakt je een prettiger mens voor jezelf en voor anderen. Dat is een voordeel, niet alleen privé maar zeker ook in je werkomgeving.

2 opmerkingen:

  1. Ik vind het behoorlijk lastig om eerst na te denken voordat ik reageer. Het gebeurt meestal impulsief. En dan heb ik soms spijt achteraf.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als je aan jezelf gaat werken, zullen ook je impulsieve reacties veranderen. Haal je onbewuste overtuigingen weg of verwerk je situaties uit het verleden, dan reageer je meer vanuit de situatie van het ogenblik. Hartelijke groet, Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen