Eigenwaarde en zelfvertrouwen

Oftewel: weten wat je kunt en opkomen voor jezelf.

Toen ik een jaar of twee als assistent secretaresse werkte, ging de toenmalige secretaresse weg vanwege haar zwangerschap. En omdat ik op dat moment goed was ingewerkt en mijn diploma's handelscorrespondentie en steno had gehaald, vroeg ik of ik haar taken kon overnemen. Het vertrouwen was echter nog niet zo groot dat dit voorstel positief ontvangen werd en er werd gezocht naar een andere ervaren secretaresse. Deze kwam. En in het begin ging dat best wel goed. Nee, niet uitzonderlijk. Het bleek haar namelijk al snel wat veel te zijn en ze wilde graag korter werken. Afgesproken werd dat ze elke dag tot 15.00 uur zou werken.

Al snel bleek, dat zij liever bezig was met andere zaken dan haar eigenlijke werkzaamheden. Lekker kletsen, shaggie draaien (ja er werd toen nog gerookt op de kantoren). Als ze dan om 15.00 uur vertrokken was, kon ik alle zaken nog afmaken die op die dag klaar moesten zijn. Het kwam er dus op neer, dat ik het meeste werk deed en ook nog zonder supervisie. Na een paar maanden had ik hier genoeg van en ik gaf aan wat me dwars zat. Ik werd echter niet voor de volle 100% serieus genomen. Ik heb het nog even volgehouden en toen heb ik mijn baan opgezegd. Ja, zonder dat ik gesolliciteerd had naar een nieuwe. Ik woonde nog thuis, dus het risico was niet al te groot. Bovendien waren de tijden anders, dus ik had het vertrouwen dat ik voordat de maand om was wel een andere baan zou hebben gevonden.

Inderdaad, na 3 weken had ik een andere baan, ook in de buurt. Bij een verzekeringsmaatschappij. Een hele andere cultuur dan de technische omgeving waar ik vandaan kwam. En ik kon wel mijn steno Duits ophalen, want dat werd daar wel gebruikt. Zelfs mijn salaris ging omhoog. Toch had ik het er niet echt naar mijn zin en na een paar weken werd duidelijk dat ik meer wilde dan het werk wat ik tot dan toe deed. Een paar gesprekken hierover met degene waarvoor ik werkte waren voldoende voor een gesprek met de directeur, die wilde kijken of ik ander werk erbij zou kunnen gaan doen. Dit gesprek is er echter niet gekomen.

In diezelfde tijd namelijk, kreeg ik een telefoontje van mijn vorige werkgever. Het was al heel snel duidelijk geworden dat ik niet overdreven had met mijn geklaag. Het werk bleef liggen, de kantjes werden eraf gelopen. En de secretaresse was dus vriendelijk verzocht te vertrekken (ze zat nog net in haar proeftijd, dus dat was geen probleem). Mij werd gevraagd terug te komen: als secretaresse. Ik heb niet gelijk ja gezegd, maar ben eerst op gesprek gegaan. Ik vroeg zelfstandigheid, inbreng en een flink hoger salaris. Tenslotte was ik nu secretaresse.

Een week later was ik weer terug. De assistent secretaresse die ik had ingewerkt, was blij en ik ook. We konden het goed met elkaar vinden en samen werkten we hard om de veelzijdige werkzaamheden in goede banen te leiden. We hebben een paar jaar met veel plezier zo gewerkt, totdat zij zwanger raakte en vertrok en korte tijd later ikzelf ook.

Wat was hier nu aan de hand? Daar kwam ik pas veel later achter. Ik had toen een gezonde dosis eigenwaarde en zelfvertrouwen voor wat mijn werk betreft. Ik wist wat ik waard was. En dat heeft me geholpen datgene te doen wat voor mij goed voelde.

Natuurlijk zijn de tijden veranderd. Het is niet meer zo gemakkelijk om je baan op te zeggen in de wetenschap dat je toch wel een nieuwe vindt. En het is wel belangrijk om te weten wat je waard bent. Dat je van jezelf weet wat je wel en niet goed kunt. En dat je staat voor wat je doet. Dan kan iemand anders zeggen dat je bijvoorbeeld iets niet goed gedaan hebt (in zijn ogen), maar dan weet je van jezelf of het inderdaad zo is of niet. Dat heet eigenwaarde. Niet afgaan op wat een ander van je zegt, maar vertrouwen op je eigen gevoel. Waarde hechten aan jezelf. Dat heeft niets te maken met eventuele foutjes die je kunt maken in je werk, waar men je wel op kan aanspreken. Het heeft te maken met je instelling en het weten wie je bent.

Zelfvertrouwen komt hieruit voort. Zelfvertrouwen is iets wat je jezelf ook tijdelijk kunt geven door jezelf moed in te spreken. Voor bijvoorbeeld een presentatie. En het kan ook voortdurend aanwezig zijn. Niet op alle vlakken, maar bijvoorbeeld in je werk: jij weet dat je jouw werk goed doet.

Als je eigenwaarde en zelfvertrouwen hebt, sta je stevig in je schoenen. Je kunt aangeven welke werkzaamheden je wilt en kunt doen en wat hier tegenover staat. Je hebt genoeg pit om te onderhandelen over je salaris. Ik vind dit 'in je kracht staan'. Een term die vaak gebruikt wordt en waar je best je eigen invulling aan kunt geven.

Hoe vind jij van jezelf dat je dat doet? Sta je stevig in je schoenen? Of kun je nog wel wat zelfvertrouwen gebruiken.

Prioriteiten stellen

Efficiënt of effectief? Wat is belangrijk en wat heeft haast?
Voor mij is het belangrijk dat ik af en toe even wat rust krijg. Twee weken mocht ik genieten van een vakantie in Turkije. En hoewel ik besloten had gewoon te blijven schrijven, liep het, deels ongewild, toch anders. De internetverbinding ter plaatse was namelijk niet zo goed. Hoe erg hè. Twee weekjes schrijfvakantie was dus een mooi neveneffect. Soms krijg je wat je niet vraagt omdat je het toch nodig hebt. En ja, eenmaal terug werd ik verkouden en had ik moeite weer in het ritme te komen. Ken je dat? Je hebt een leuke vakantie gehad en eigenlijk kost het je dan moeite om weer vol aan de slag te gaan. Dan is het voor mij als zelfstandig ondernemer toch nog niet zo gemakkelijk om mezelf weer gelijk vol te motiveren. Inmiddels ben ik terug aan het werk. En het ritme begint vanzelf weer te komen.

Hoewel ik het over prioriteiten wil hebben, kom ik toch nog even terug op de vorige blog over communicatie. Want wat gebeurde er? Deze afgelopen weken liep ik zelf weer tegen iets aan. Gelukkig wel iets leuks.

Een vriendin van mijn dochter was ook een paar dagen mee op vakantie. Na een lekker ontbijtje lopen zij en ik samen over het vakantiepark. Op een moment zegt ze tegen mij: 'hier heb ik nog niet gelegen'. Terwijl ze dit zegt, kijk ik naar een grasveld en zeg: 'ik ook niet'. Even later zie ik iets verder weg achter het grasveldje een zwembad liggen. Ik schiet in de lach en zeg tegen haar dat ik dacht dat ze het grasveldje bedoelde, maar dat ik nu het zwembad zie liggen. Natuurlijk bedoelde ze dat. We hebben hartelijk gelachen samen. Kleine dingen kunnen dus al tot verrassende situaties leiden.

Maar goed, de prioriteiten dus.
Ik werkte vaak voor meerdere personen. En natuurlijk vonden ze allemaal dat hun eigen werk de meeste prioriteit had. Ik kan me nog herinneren dat ik vroeger af en toe een fikse discussie had over wat wanneer gebeuren moest. Meestal kon ik zelf wel inschatten wat het eerste moest gebeuren. En toch was ik het op een gegeven moment wel zat. Toen er weer iemand aan mijn bureau stond en verkondigde dat zijn werk eerst moest, heb ik gezegd dat ik op dat moment voor beiden geen werk meer zou doen. En dat ze maar samen de volgorde van de werkzaamheden moesten bepalen. Pas toen ze samen kwamen vertellen wanneer wat gebeuren moest, ben ik voor ze aan de slag gegaan.

In veel van mijn banen had ik meerdere (drukke) taken.
Dat maakte dat ik ook zelf prioriteiten moest bepalen. Meestal deed ik dat in de ochtend als ik binnenkwam. 's avonds gooide ik al het werk wat er nog lag op een grote hoop in het bovenste brievenbakje en 's morgens als ik binnenkwam bracht ik er structuur in: wat had haast èn was belangrijk? Dat kwam eerst. Daarna datgene wat belangrijk was en tot slot datgene wat haast had. De rest van het werk kwam onderop. Meestal kwam ik daar niet aan toe op dezelfde dag.

Dit heeft te maken met effectiviteit en efficiëntie. Bij efficiëntie gaat het erom de dingen die je doet op de juiste manier te doen (doelmatigheid), zodanig dat projecten binnen de gestelde tijd voltooid worden en voldoen aan de gestelde normen. Effectiviteit gaat net een stapje verder. Hierbij gaat het erom de juiste dingen te doen (doeltreffendheid). En de juiste dingen hebben dan weer te maken met wat wezenlijk en werkelijk belangrijk is in je werk of je leven. Die dingen die van belang zijn voor jou of jouw werk dus.

Natuurlijk komt er nog meer bij kijken. Ook de manier waarop je zelf reageert telt: schiet je in de stress? Vroeger had ik nog wel de neiging in de stress te schieten. Hoe krachtiger ik werd en hoe meer zelfvertrouwen ik kreeg, hoe minder dat gebeurde. En dan blijkt, dat ik sneller werk als ik rustig blijf. En dat geldt waarschijnlijk voor (bijna) iedereen. Een beetje druk werkt motiverend, maar stress is te veel en brengt je van je stuk.
Hoe is dat voor jou?

Meer weten? Espracom verzorgt verschillende trainingen speciaal gericht op secretaresses. Efficiënte samenwerking en een goed contact spelen hierbij een grote rol. Kijk op www.espracom.nl voor meer informatie.