Het is inmiddels het jaar 2000. Ik heb het verhaal Nima-A zojuist achter me gelaten en ben een paar jaar bezig met het volgen van workshops en cursussen in persoonlijke ontwikkeling. Dit bevalt me zo goed, dat ik besluit een trainersopleiding te volgen voor één van deze cursussen, namelijk 'gedachten creëren'. Het is een training van anderhalf jaar die gebaseerd is op het werk van Louise Hay, Neale Donald Walsch en anderen die schrijven over hoe wij onszelf kunnen versterken of saboteren met onze gedachtepatronen.
Misschien heb je gehoord over de 'law of attraction'? Of de film 'the secret'. Dat heeft hiermee ook te maken. In ieder geval werd ik blij van de training die ik volgde en in die tijd gaf ik zelf een proefcursus. Dit beviel me zo goed, dat ik aan het eind besloot om meer te doen. Ik stapte het NLP-pad op.
Door het volgen van de verschillende trainingen ging ik me steeds beter voelen. Mijn eigenwaarde groeide en daarmee ook mijn werkprestaties. Ik leerde beter communiceren, beter omgaan met feedback, beter kijken naar mijn eigen inbreng en ik nam de verantwoordelijkheid voor mijn eigen denken (niet altijd hoor, maar ik ben ook maar een mens hè J ). Daardoor kreeg ik steeds meer zelfstandige taken toebedeeld. Ik ging onder andere de publiciteitszaken regelen (foldermateriaal, contacten met drukkers, beurzen regelen etc.). Ik had de verantwoordelijkheid voor de huisstijl in de Worddocumenten en maakte dus standaard sjablonen voor verschillende brieven en formulieren. En daarbij leerde ik steeds meer van de verschillende handelsgoederen, dus kon waar nodig ook zelf advies geven. Dat maakte het werk leuker. En toch merkte ik ook dat het me niet meer die voldoening gaf die ik vroeger uit het werk haalde. Die voldoening kwam meer uit de cursussen die ik in de avonduren gaf en volgde.
In 2005 startte ik officieel mijn eigen praktijk onder de naam Espracom. Eerder was ik al aan de gang als Essenza maar nu ik bij de Kamer van Koophandel ging inschrijven, wilde ik een naam die iets zakelijker klonk. Op een gegeven moment heb ik ook mijn uren aangepast omdat ik meer voor mezelf wilde gaan werken. Mijn leven verliep echter anders. In 2006 was ik begonnen met een opleiding als familie- en organisatieopsteller en hier leerde ik iemand kennen. Ik kreeg een nieuwe relatie. De man in kwestie was echter van plan om naar Australië te emigreren (hij had een visum geregeld en er al eerder een periode van een half jaar gewerkt). Daarom had hij in Zweden een huis gekocht en zijn huis in Nederland verkocht (dat scheelde geld). Ik was echter ook bezig met de opleiding voor NLP trainer en zou een cursus gaan assisteren. Dus hij ging alleen. En omdat ik wilde kijken of het land voor mij een aanvaardbare plek zou zijn om te wonen, zegde ik mijn werk op per 1 juli 2007 en ging er voor 6 weken achteraan. Nu zul je denken, je had toch ook vakantie kunnen nemen? Ja dat had gekund, maar de opleidingen hadden al zoveel vrije dagen gekost, dat ik op 1 juli mijn dagen voor het hele jaar al had opgebruikt. Het was een sprong in het diepe, want als je zelf je baan opzegt, krijg je natuurlijk geen bijdrage van de overheid. Gelukkig had ik wel een inmiddels volwassen dochter die kostgeld betaalde en ik had ook gespaard. Dus ik zou het wel even uithouden zonder inkomen.
Het beviel me goed aan de andere kant van de wereld, iets dat ik van tevoren niet had bedacht, want Australië was niet een land dat me tot die tijd had getrokken. Dus ja, ik zou er kunnen wonen. Alleen nu nog niet. Ik was nog te zeer gehecht aan mijn familie. Wel ging ik een poos mee naar Zweden. Totdat we terug moesten in december omdat mijn partner een contract had gekregen in Eindhoven. Eenmaal daar besloot ik dan ook maar weer als management assistente aan het werk te gaan omdat je niet voor een half jaar een eigen bedrijf van de grond kunt tillen als je toch het land weer gaat verlaten. Het was namelijk de bedoeling aan het eind van dat jaar (2008) te vertrekken om in Australië te gaan wonen. Ik kreeg redelijk snel een tijdelijke baan als management assistente voor een half jaar bij een bedrijf dat mede door Philips was opgericht om de microtechnologie in Europa via gezamenlijke projecten meer te ontwikkelen. Dat betekende dus een baan met een zeer internationaal karakter. Een voorzitter uit Duitsland, een secretaris uit Frankrijk en heel veel projecten met deelnemers uit verschillende landen. Voor mij een leuke, afwisselende baan, waar ik onder andere internationale evenementen organiseerde. En ik ben mee geweest naar Athene voor de organisatie.
Ik heb hier tot juli gewerkt. In november vertrokken we naar Down Under. Mocht je je afvragen wat ik intussen met al mijn vrije tijd deed: ik had van al mijn trainingen heel veel aantekeningen. Die heb ik uitgewerkt om ze te kunnen gaan leren. Want ik wilde ooit certificeren als NLP-trainer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten