Passie: zoekt en gij zult vinden

Ken je de uitdrukking "Zoekt en gij zult vinden"? En werkt het altijd zo? Nee dus. Je hebt het vast wel eens meegemaakt. Je loopt gezellig door de stad en ziet ineens allemaal leuke kleren. Maar ja, je hebt op dat moment niets nodig. Je besluit dus niets te kopen. Een tijd later blijkt dat je eigenlijk toch wel iets had moeten hebben. Dus je gaat terug naar de stad om te winkelen. Helaas kan je op dat moment niets vinden en natuurlijk krijg je er spijt van dat je het toen toch niet hebt gekocht. Of je ziet in de zomer allemaal leuke dingen die je zo aan iemand cadeau wilt geven. Maar als je in de herfst teruggaat om ze te kopen voor een verjaardag …. Soms is het dus zo dat je zoekt en niet vindt.

Het is eind 2010. Ik besluit eerst te genieten van de Kerstdagen en in januari aan de slag te gaan. Voor zover dat natuurlijk is toegestaan door het UWV. Want als kersverse WW'er heb ik daarin nog wel wat uit te zoeken. Gelukkig heb ik de vrijheid voor zo'n 16 uur in de week om aan mijn eigen bedrijf te werken, omdat ik dit bedrijf al had voordat ik in de WW kwam. En daarnaast heb ik wel sollicitatieplicht. Maar goed, daar ga ik het niet over hebben.

Belangrijker is: hoe ga je om met vrijheid, ook al is deze beperkt. Voor mij bleek het in het begin niet gemakkelijk te zijn om discipline te vinden in mijn werkzaamheden. Dat kwam ook omdat ik nog niet duidelijk had wat ik precies wilde. Natuurlijk wilde ik blijven trainen en coachen. Alleen . . .  het liep niet gelijk vol. Wat had ik anders verwacht? Het gaat binnen een maand niet ineens storm lopen. Ik had daar andere dingen voor te doen. Natuurlijk had ik wel cliënten, maar het hield niet over. Alle ondernemeradviseurs roepen in koor dat je moet weten wat je passie is, dat je een specifieke doelgroep moet hebben en focus en dat je moet netwerken. Allemaal heel gezellig en leuk. Alleen, passie? Wat was mijn passie? Secretaressewerk was ik even mee klaar. Dansen. Dat is leuk. En verder? Ik had niet echt een idee en dan wordt het dus een zoektocht naar iets waarvan je niet goed weet wat. En dat is lastig zoeken.

Daarnaast had ik nu eindelijk de tijd om ook de opleiding voor NLP trainer die ik in 2006/2007 had gedaan af te ronden. En ik besloot dus om me eerst voor te bereiden op de certificering hiervoor. Daar ging flink wat tijd in zitten. Ik vond het leuk om te doen. En keek ernaar uit om het proces af te ronden. Presentaties voorbereiden, oefenen met collega's, op dit punt had ik wel een flow te pakken. De motivatie was aanwezig. En in mei en juni was het zo ver. Theorie en beoordelingsgesprek achter de rug. En drie dagen met presentaties en oefeningen te gaan. Twee dagen voor dit praktijkgedeelte overleed mijn moeder. Wat nu? Weer een jaar wachten? Het jaar ervoor had ik al laten passeren vanwege de hectiek rond mijn verbroken relatie en het overlijden van mijn beste vriendin. Ik had tijdens het hele proces van voorbereiden steeds gedacht over datgene wat ik precies wilde. Dat was in ieder geval de afronding door certificering. Dus besloot ik door te gaan. Die motivatie was er. De uitvaart werd geregeld op de dag na de certificering. Het werden dus vier dagen van afwisselende vreugde (ik was geslaagd) en verdriet. Al met al een hele bijzondere periode. Na deze dagen kwamen nu ook nog de verwerking en het leegruimen van het huis van mijn moeder, wat uiteindelijk 2 maanden heeft geduurd.

Daarna begon het proces van voor mezelf opstarten eigenlijk opnieuw. Ik bezocht verschillende bijeenkomsten, ging netwerken en ontdekte wat ik eigenlijk al wist: tot nu toe was het coach en trainer zijn slechts een hobby geweest. Uiteindelijk begon het me wat duidelijker te worden wat ik wilde gaan doen. Tot op een bepaald moment, na een vraag in één van mijn Linkedingroepen,  ineens het kwartje viel: ga gewoon aan de slag met een aantal dingen waarvan je het idee hebt dat dit de goede richting is en dan blijft vanzelf datgene over waar je aandacht naar uit gaat. Dat sprak me aan en ik ging aan het werk.

En zo blijkt nu, dat het secretaressevak me toch meer na aan het hart ligt dan ik dacht. Het is een groot gedeelte van mijn verleden en ik ben er goed in (al zeg ik het zelf). En als ik iets kan doen om secretaresses aan te zetten tot nadenken, kan inspireren of misschien ondersteunen met mijn inzichten en (coach)ervaring kan ik misschien iets bijdragen. De commentaren die ik heb gekregen hebben me in ieder geval het gevoel gegeven dat ik op de juiste weg zit. En dat dit niet voor iedereen geldt.

Hoe kom je er nu achter wat je wel wilt? Niet alleen door in jezelf te zoeken. Natuurlijk is dat wel nodig om te weten wat je belangrijk vindt. Wat je normen en waarden zijn. En of die passen bij het bedrijf waar je werkt. Belangrijk is echter ook dat je met anderen praat over jouw talenten en interesses. Anderen zien vaak aan je waar je enthousiast over raakt. Kun je jouw talenten ook toepassen in je huidige functie? En als je niet van baan wilt veranderen, wat kun je dan doen om andere taken te krijgen of jezelf te motiveren meer van je huidige baan te maken? En wat voor impact hebben jouw bewuste en onbewuste overtuigingen op je werkplezier? Wat is jouw passie?

Dit was een lange blog. Dat komt omdat ik mijn persoonlijke verhaal wilde afmaken om daarna ook in te kunnen gaan op wat speelt in het secretaressevak. Heb je vragen? Zit je ergens mee? Mail me dan (info@espracom.nl). Het kan zomaar zijn, dat je de enige niet bent.

Overigens ben ik ook aanwezig op de Secretary Business Days in de stand van Dealcompany. Op woensdag geef ik een korte workshop over de impact van onze communicatie. Ik vind het leuk je daar te ontmoeten.